مسجد کبود تبریز

مسجد کبود تبریز یکی از شاهکارهای هنر و معماری اسلامی است که آوازه اش در دنیا پیچیده است. مسجد کبود با نام هایی دیگری همچون گوی مسجد، مسجد مظفریه و مسجد شاه جهان شناخته می شود و بنایی متعلق به قرن 9 هجری قمری است و بانی ساخت آن ابوالمظفر جهانشاه بن قره یوسف از امرای قراقوینلو بود. این بنا از آجرها و کاشی هایی با رنگ های متنوع و دیدنی ایجاد شده و کاشی های معرق لاجوردی آن نمایی زیبا و حیرت انگیز به آن داده است و به همین دلیل آن را "فیروزه اسلام" می نامند. از جذاب ترین بخش های مسجد کبود، قسمتی از سقف است که با طلا و لاجورد کار شده و نمای آن آرامشی بی بدیل را در این مکان به وجود آورده است. در سرداب در قسمت شبستان این مسجد دو قبر وجود دارد و طبق گفته مورخان احتمالا این دو قبر محل دفن جهانشاه و همسرش بوده است که در حال حاضر این قبرها خالی است. این مسجد در سال 1310 به ثبت ملی رسید و امروزه گردشگران داخلی و خارجی بسیاری برای بازدید از این مسجد زیبا و تاریخی به این مکان می آیند